ترانه ای برای پرواز پروانه ها...

زیبایی پرواز پروانه ها،یا که دیدن شکوه لغزیدن برگی نیمه زرد از روی شاخه سپیدار پیر انتهای باغ که بوی نم باران می‌دهد، چیز کمی نیست ...

آواز قناری‌ها در صبحی دلچسب از تابستانی ملس ندای خوشی دارد ...

دیدن برگ های پاییزی که به دست نسیم شامگاهی بر فراز قله های عشق ،هنرمندانه بر آسمان نقش می زنند،تصویر خاطره انگیزی است که باید دید...

اما شنیدن نوایی آشنا که از دوردست‌ها ، از جایی که خورشید با زمین یکی می شود ، از فراز قله ها یا  از سرزمینی که حقیقت ها آغاز می شوند و دیگر هرگز افق زیبای راستی ها ترک نمی گویند ؛ لذت دیگری دارد ،حتی اگر صدایش  آنقدر آرام باشد که  تنها همان پروانه  بی صدای تنها،از گوشه ی این پنجره چوبی خاک گرفته ، از درون آن قاب چشم شیشه ای نوای لطیفش را احساس کند ...

آواهایی هستند که ارزش شنیدن دارند ، نداهایی هستند که آن ها را می شنویم و گاه با ان ها زمزمه ای می کنیم که بوی خاطرات را می دهد ، اما در میان صداهایی هم هستند که اگر به آن ها گوش فرا دهیم با آن ها زندگی خواهیم کرد  و آن ها تا بی نهایتی دلپذیر و پر خاطره به یادمان می مانند... حتی در خاطر همین پروانه بی جان درون این قاب چشم شیشه ای ... همان پروانه ای که هر از گاهی به یادم می اندازد که زیبایی پرواز پروانه ها چیز کمی نیست ...

متن را با ترانه قلبت را گشوده کنhttp://s9.picofile.com/file/8305991618/Phillip_Phillips_Unpack_Your_Heart.mp3.html بخوانید.