دوستی گاهی کوتاه است، به اندازه عمر یک دانه برف روی گرمای زمین... گاهی نیز مانند سروی سرفراز هر روز رشد میکند و قد میکشد و سر به آسمان میساید. همیشه میتوان دوست داشت و دوست داشته شد. همیشه میتوان خورشید دوستی را بر فراز قله های بلند مهربانی و گذشت برافراشته دید. کافی است راهش را بیابی و در امتدادش به سوی قله های نه چندان دوردست مهربانی ره بسپاری.